The Part In The Story Where A Part Becomes A Part Of Something Else is een groepstentoonstelling met werk van meer dan veertig kunstenaars, waarin variatie en herhaling, gelijkenis en verschil, synchroniciteit en ontsporing de toon zetten. Deze tentoonstelling is het sluitstuk van Moderation(s), een langlopend programma (augustus 2012 – augustus 2014) opgestart door Witte de With Center for Contemporary Art in Rotterdam en Spring Workshop in Hong Kong.
But if everything is potentially everything else, complained the translator, what am I doing here? Uit ”Afterword: The Death Of The Translator” door George Szirtes
Werk van meer dan veertig kunstenaars van over de hele wereld – met een sterke aanwezigheid van kunstenaars uit Hong Kong, waarvan velen voor het eerst in Nederland tentoonstellen – wordt samengebracht rond begrippen als tijd en ruimte (Douglas Gordon, Felix Gonzalez-Torres, On Kawara), geheugen en notatie (Ang Song Ming, John Cage, Sharon Hayes), transformatie (Bik Van der Pol, Nicolás Lamas), plezier (Ivan Argote, Chu Yun, Willem de Rooij, Haegue Yang), en ontmoetingen (Lee Kit, Narcisse Tordoir). De relaties en overdrachten tussen de kunstwerken worden gestuurd door spanning, herhaling, variatie en momentum, noties ontleend aan Contact Improvisatie, een dansmethode ontwikkeld door choreograaf Steve Paxton.
Hoe kan één kunstwerk een ander werk modereren? Kan het publiek moderator worden van de tentoongestelde werken? Hoeveel vertaling is nodig om betekenisvolle relaties tussen werken door verschillende kunstenaars bloot te leggen? Wanneer alles met elkaar in verbinding staat, wat is dan de verbindende taal? The Part In The Story gaat over de overdrachtelijke of mediërende kwaliteiten van objecten, situaties en verhalen, waarbij de één oplosbaar is in de ander.
Guilty Pleasures, Incidents of Travel, A Thing At A Time, A Fictional Residency, Stories and Situations en The Social Contract, elk onderdeel van Moderation(s) bevroeg of herdefinieerde de condities voor de creatie en productie van objecten, situaties en verhalen. De dynamische wisselwerking tussen deze drie is dan ook het centrale onderwerp van deze tentoonstelling, die gezien kan worden als een epiloog en een reprise van de vele motieven aanwezig in het Moderation(s) programma.
Een epiloog is het laatste hoofdstuk aan het einde van een verhaal. Een epiloog kan lang na het einde van het eigenlijke plot volgen en kan scenes bevatten die slechts gevoelsmatig aansluiten bij het onderwerp van het verhaal. Een epiloog kan dezelfde vertelstijl en perspectief behouden als het voorafgaande verhaal, hoewel de vorm van de epiloog hier soms ook sterk van verschilt.
