Ondersteund door
Het Mondriaan Fonds droeg middels het experimenteerregelement bij aan het honorarium van de kunstenaar.
Irene Kopelman, een solotentoonstelling presenteert een selectie kunstwerken uit vier verschillende projecten van de kunstenaar uit de periode 2012 - 2016. Elk project is ontstaan tijdens of na afloop van veldwerk dat Kopelman uitvoerde tijdens haar reizen, met als doel het doorgronden en uiteindelijk weergeven van deze omgevingen. Van de vulkanische eilanden van Hawaï in de Stille Oceaan en het bergachtige binnenland van Borneo in Azië tot het Peruviaanse regenwoud in Zuid-Amerika; al bijna twintig jaar analyseert Kopelman met wetenschappelijke precisie de landschappen en ecosystemen van afgelegen, of op z’n minst moeilijk bereikbare plaatsen. Voor elke locatie ontwikkelt ze een specifieke observatiemethode.
Kopelman brengt intensief tijd door met haar studieobjecten, zoals het schaduwspel van het bladerdak of de kleuren van de aarde. Aan de basis van haar schilderkunstige werk ligt allereerst het maken van tekeningen en reisverhalen tijdens haar expedities. Later vormen deze de basis voor uitwerkingen in de Amsterdamse studio van deze van oorsprong Argentijnse kunstenaar. In alle gradaties van verwijdering, van heel dichtbij tot op zeer grote afstand, tonen de waargenomen en bestudeerde fenomenen hun rijke variëteit aan eigenschappen. Zo brengt het werk van Kopelman, dat niet zozeer als documentair gezien moet worden, nauwkeurige observaties samen met zinnelijke interpretaties en verbeeldingskracht.
De vier levensgrote schilderijen uit de Tree Lines-serie tonen het effect van lawines op het bergachtige landschap van de Zwitserse Alpen. In de tentoonstelling is ook een van haar kleurenreeksen opgenomen, Sampling Greens. Deze kwam tot stand na een wetenschappelijke expeditie om dieren en planten op Mount Kinabalu in Borneo, Oost-Maleisië, in kaart te brengen. De resultaten leverden belangrijke informatie op voor natuurbeschermers die zich bezighouden met de unieke biodiversiteit van wat wordt beschouwd als het Hart van Borneo, met slechts 1,5 miljoen jaar oud een jonge regio in geologische termen. Tijdens deze expeditie stelde Kopelman zichzelf tot doel om de enorme variëteit in groentinten van de jungle te doorgronden. Het werk gaat daarmee een relatie aan met het eerdere Forest Windows, dat eveneens deel uitmaakt van de tentoonstelling. Forest Windows is het resultaat is van een expeditie in het Reserva Territorial Madre de Dios in Peru. De combinatie van tekeningen gemaakt op locatie en aquarellen die de kunstenaar maakte na afloop van veldtrips, geeft uitdrukking aan haar gevoel dat: "je niet voelt dat je in een landschap bent, maar eerder omringd door een continuüm van elementen.” Bij elke stop tijdens deze expeditie in de Peruviaanse jungle ging Kopelman zitten en tekende een deel van het dichte bos als gezien door een venster, een ingebeeld raamkozijn.
Om de gedroogde en gebroken lava-landschappen van Hawaï, waar ze tot nu toe twee keer geweest is, te bestuderen en weer te geven, hanteerde ze een andere methode. Deze vulkanische landschappen zijn hier vertegenwoordigd in de vorm een enorme sculptuur en een reeks schilderijen, gemaakt na een intensieve studie en indexering van de zwarttinten van de aarde van het eiland.
Waar kunstenaars in de afgelopen eeuwen deelnamen aan wetenschappelijke expedities naar koloniaal of nog in te nemen gebied om daar het landschap in kaart te brengen en te fotograferen, neemt Kopelman nu de rol op zich om ons op al dan niet wetenschappelijke wijze de plaatsen te tonen die we eerder alleen intuïtief of van horen-zeggen kenden. Als vrouwelijke kunstenaar verkeert zij daarmee historisch gezien in een uitzonderingspositie. Haar praktijk, die steunt op de samenwerking met deskundigen ter plaatse, kan bijdragen aan het documenteren en - hopelijk - verminderen van de effecten van de opwarming van de aarde. In de combinatie van een esthetische onderneming en wetenschappelijk onderzoek laat het werk van Kopelman zien dat beeldende kunst een rol heeft bij het tastbaar maken van de omstandigheden van onze tijd.
Het Mondriaan Fonds droeg middels het experimenteerregelement bij aan het honorarium van de kunstenaar.