Thuis: Een onvoltooid project

Performance tijden:

​vrijdag 8 april, 19–20 uur: Open Repetitie Deel 1
zaterdag 9 april, 15–16 uurt: Open Repetitie Deel 2

vrijdag 15 april, 19–20 uur: Performance
zaterdag 16 april, 15–16 uur: Performance

vrijdag 22 april, Tijden 19–20 uur: Performance Finissage
zaterdag 23 april, Tijden 15–16 uur: Performance Finissage

"Als het lichaam een thuis is, wie is dan onze buurt?" Deze vraag was het uitgangspunt voor het ontwikkelen van Thuis: Een onvoltooid project, een op performance gebaseerde tentoonstelling door de deelnemers van dit jaar van ons programma Collectief Leren In de Praktijk (CLIP). Thuis: Een onvoltooid project is een oefening om gestructureerde wijken opnieuw te visualiseren als dynamische rizomen; om vertrouwde structuren opnieuw uit te vinden; om verschillend gekleurde wortelpaden te vormen die gemeenschapsontwikkeling ondersteunen; om spanningen, ideeën van vrijheid, en de uiteenlopende tempo's van anderen tegen te komen; om ruwe randen aan te raken; om verbindingen te maken.

Thuis: Een onvoltooid project is een "live" tentoonstelling die op 8 april opent voor het publiek, met nieuwe bewegingen die worden uitgevoerd en met fysieke elementen die in de loop van de twee weken worden toegevoegd, worden weggelaten of worden vervormd. De tentoonstelling wordt opgevoerd in de tentoonstellingszalen op de tweede verdieping van Kunstinstituut Melly op basis van een choreografie van beweging en spel. Het project wil het contact tussen stil zijn en bewegen bevorderen, maar ook een scala aan gevoelens uitdrukken, uiteenlopend van ergens tussenin geduwd worden, weggetrokken worden, tot het zoeken naar lucht, wortels en balans. Lees de verklaring van de curatoren op deze pagina, hieronder.

Thuis: Een onvoltooid project is een project dat deel uitmaakt van de vierde editie van CLIP, een zes maanden durend werk/studieprogramma voor jongeren en opkomende professionals in Rotterdam. Sinds de start in 2018 zijn de deelnemers van dit programma cruciaal geweest in de transformatie van Kunstinstituut Melly, van het inspireren van de naamsverandering tot het ontwikkelen van nieuwe programma-activiteiten. Dit jaar zijn 10 deelnemers onderdeel van CLIP: Alma Zijderveldt, Bianca Casaburi, Elisa De La Serna Gallego, Je-Anne Dirksz, Lara Silva Santos, Lola den Dunnen, Repelsteeltje, Seré, Simon Mensger en Yoshi So.

Deze tien CLIP-deelnemers organiseren Thuis: Een onvoltooid project onder leiding van de Amsterdamse kunstenaar en choreograaf Karina Villafan en de curator voor collectief leren van Kunstinstituut Melly, Jessy Koeiman. Naast het bedenken en uitvoeren van de partituur van de tentoonstelling, hebben zij het decorontwerp opgedragen aan Ludmila Rodrigues, geluid/muziek aan Hyunji Jung, en kostuums aan Eduardo Leon van Avoidstreet. Nauw met hen samenwerkend als producent van deze live tentoonstelling is de Rotterdamse kunstenaar Pilar Mata Dupont, die ook andere producties in Kunstinstituut Melly begeleidt. Emilia Tapprest van nvisible zal de CLIP documentaire voor 2022 maken.

Klik hier voor meer informatie over CLIP.

Wat doen we?

(Her)verbeelden van de buurt tot een rizoom.
In deze rizoom hebben we dansende lichamen die verschillende ervaringen doormaken.
Sommige van deze instanties zijn bezig met verbinden.
Verbinden met hun eigen wezen.
Sommige van deze lichamen worden spontaan, onophoudelijk vermenigvuldigen ondergronds.
Deze gebundelde lichamen vormen een kaart door het maken van bewegingen.
Deze kaart dient als een "thuisbasis" waar mensen samenkomen om door de huidige tijd en ruimte te dwalen.
We creëren onze eigen realiteit door verschillende perspectieven te combineren van wat het woord 'Thuis' voor ons individueel betekent.

Hoe doen we dit?
Wij verhuizen.
Terwijl het stil is.
We verschuiven door ruimtes.
In cirkels. schreeuwen. Lachend. Rennen.
Soms proberen we balans te vinden waar we zijn.
Alsof we in onze eigen speeltuin zijn.
Heruitvinden van bekende structuren. Structuren met verschillende niveaus. Niveaus met verschillende gekleurde wortels. Kleuren die de groei van onze rizoom ondersteunen.
Onze ineengedoken lichamen trekken naar voren en naar elkaar toe.
Dit houdt niet op.
Lange touwen geven je de kans om een ​​paar knopen in Time te maken.
Nu worden lichamen betrapt en ontstaat er een verlangen naar evenwicht.
Oogcontact zoeken voor stabiliteit door verbinding.
Een verlangen om deze verbindingen te zoeken kan destructief worden.
Stel je voor dat je horizontaal kruipt.
Met gesloten ogen door zandige dozen bewegen.
Baggy nostalgische voorwerpen slepen.
Terugkijkend op deze ervaringen van einde tot begin met het verlangen om een ​​nieuw begin te ontmoeten.

Waarom doen we dit?
Voor de spanning die we tegenkomen.
Voor het gevoel van vrijheid om je in je eigen tempo te uiten.
Voor de ruwheid tussen verbindingen.
Voor de oogcontacten tussendoor, wegtrekken - verlangen naar balans.
Onze wortelstok is niet degene die twee wordt of zelfs direct drie, vier, vijf...
Deze rizoom is ons (her)verbeelden van hiërarchische structuren naar een anarchistische structuur door middel van verschillende verbindingen.
Met de hoop aanwezig te zijn in verschillende ruimtes, in verschillende fasen in Tijd omringd door verschillende objecten. Objecten die door constante beweging zijn achtergelaten, ervaren Liefde door nieuwkomers.
Deze nieuwkomers leren hoe ze moeten leven alsof ze al weten hoe ze moeten sterven.

Welkom in de buurt, wij noemen het “Thuis”.